Je verbinding met het universum herstellen begint hiermee

Je verbinding met het universum herstellen mag beginnen met het inzicht dat je nog steeds verbonden bent. Je bent altijd verbonden geweest en dat zul je ook altijd blijven.
Jij bent namelijk een waardevol onderdeel van het universum. Een puzzelstukje in de grote puzzel van de kosmos. Zonder jou is het niet compleet, zonder jou klopt het niet.

Je niet verbonden voelen

Dat inzicht leidt ons vervolgens naar een vraag: ‘als ik verbonden met het universum ben, waarom voelt het dan niet zo?’
Dat is zo’n belangrijke vraag, dan is de kernvraag.
Bijna altijd is er iets in jou, een overtuiging, een emoties, een pijn die ervoor zorgt dat je niet langer openstaat voor deze verbinding.
Dat is helemaal niet vreemd, want er zijn genoeg redenen om even helemaal klaar met het universum te zijn.

Wat je verbinding in de weg kan staan

Zo kan het misschien zijn dat een deel van jou boos is op de spirituele wereld, omdat er zoveel mis is in de wereld.
Dat deel kan er niet bij dat er niet ingegrepen of geholpen wordt. Het wil niet verbonden zijn met zo’n ‘waardeloos’ universum dat niet helpt.
Of misschien heb je het gevoel dat je zelf in de steek gelaten bent. Dat je er zelf op belangrijke momenten alleen voor gestaan hebt en dingen meegemaakt hebt die zo verschrikkelijk zijn.

Misschien ben je in aanraking gekomen met mensen die zo anders naar het universum kijken, dat je er volledig op afgeknapt bent.
Je hebt gezien hoe mensen het universum als excuus gebruiken voor hun eigen gedrag en keuzes. Zo proberen ze zich te ontdoen van hun eigen verantwoordelijkheden.
Dat kan bij jou in het verkeerde keelgat geschoten zijn.

Wat ook een reden kan zijn, is dat je voor jezelf niet helder genoeg hebt wat het universum precies is.
Er zweven allerlei verschillende visies van anderen erover door je hoofd, maar niks voelt echt kloppend.
Waarom zou je verbonden willen zijn met zo’n vaag iets?

Een heel ander iets wat aan de hand kan zijn, is dat je niet weet hoe je die verbinding met het universum zou moeten herkennen.
Hoe voelt zoiets? Waar moet je beginnen met dat waar te nemen?

Je mag twijfelen en het met dingen niet eens zijn

Er is helemaal niks mis met deze redenen om je verbinding met het universum lastig te vinden.
Ik durf zelfs te zeggen dat het gezond is om boos te zijn om een ‘hogere macht’ die niet in grijpt als er zoveel pijn is of als jij pijn hebt. Dat zie ik alleen maar als een teken dat jij een gezond empathisch mens bent.
Er is niks mis met geen grip krijgen op je eigen spiritualiteit en visie, zeker niet als je zoveel dingen tegenkomt die voor je helemaal niet goed voelen.

Ik denk dat erkennen wat je dwars zit en daar ook niet over oordelen een van de belangrijkste stappen is om je verbinding met het universum te herstellen.
Als je dat doet, kun je namelijk pas echt onderzoeken wat voor jou nodig is om weer oké te zijn met deze verbinding.

Mijn eigen twijfels

Ik heb er zelf bijvoorbeeld heel lang mee geworsteld waarom ‘God’ niet hielp toen mijn vader ziek was.
Waarom maakte ze hem niet beter?
O, wat ben ik toen teleurgesteld geweest. Maar, tegelijkertijd bleef het gevoel dat er weldegelijk een liefdevol universum was.
En, voor mij kwam het inzicht dat het niet hun taak of mogelijkheid is om in te grijpen. Net zoals ik niet de koelkast met mijn gedachtenkracht open kan doen terwijl ik in de woonkamer zit.
Het leven is voor de mensen en de energie is er om te begeleiden.

Toen kwam de twijfel dat ik het mis had. Wat als er helemaal geen energetische wereld is? Wat als het allemaal onzin is?
Inderdaad, wat dan? Dan heb ik een leven in liefde en warmte geleefd. Dan heb ik mentaal rust gehad. En het gevoel dat het er wel is, de ervaringen die ik ermee gehad heb, zijn zo sterk, dat ik nog steeds niet niet kan geloven.

Zo werd mijn verbinding met het universum steeds sterker en sterker.
Niet omdat er heilig in geloofde, maar omdat ik mijn twijfels, emoties en gedachten aangegaan ben.