Het is geen heftig gevoel, dit verdrietig zijn, maar het is ook niet fijn. Het is een weeïg gevoel, een beetje moerassig. En eigenlijk kun je er niet echt veel mee.
Je komt je dag ook wel door, maar niet op een hele lekkere manier. Het is een beetje aanmodderen en je lichaam wil daardoor ook niet echt meewerken.
Verdrietig zijn, is dit van jezelf of van een ander?
Een heel groot gedeelte van wat je voelt is waarschijnlijk niet eens van jou. Het hangt namelijk in de luchten bij de mensen om je heen.
Probeer jezelf hier in ieder geval alvast bewust van te zijn. Dat helpt je om zelf ook niet te zwaar te tillen aan hetgeen wat je voelt.
Houd vast aan je eigen kern
Focus je op je ademhaling en op jezelf. Wat voel je nog meer buiten dit gevoel? Hoe voelt je lichaam aan? Zijn er dingen in jou die je aandacht vragen?
Bekijk jezelf daarnaast eens goed, dit lichaam waarin jij woont.
Denk aan positieve dingen en focus je op de kracht die je ook in je hebt. Zelfs als je er niet helemaal bij kunt, helpt deze focus je al om hem verder naar boven te halen.
Founder van ontspanninstuin.nl en momentjes.com.
Al ruim 16 jaar houd ik me bezig met spiritualiteit, psychologie en gezondheid (ook lichamelijk).
Voor mij hoort het allemaal bij elkaar.
Mijn passie is ‘intuïtie’.
Met alles wat ik doe heb ik dan ook de onderliggende intentie om je nog dichterbij jezelf en je eigen intuïtieve stem te brengen.
Hey Scarlett! Mijn dochter van 9 is de laatste tijd nogal boos, verdrietig, gestrest en moe. Als ik aan haar vraag of ze zich ergens zorgen over maakt, zegt ze dat er niks is, niet wat ze weet. Ze is hoogbegaafd, ik denk dat het ook daarmee samenhangt. Verder maakt ze zich nogal snel druk om anderen, is ze erg druk en heeft ze vaak buikpijn. Zelf weet ik niet wat er is, en als ik haar moet geloven zij ook niet. Weet jij het misschien?