Je niet thuis voelen op aarde. Wat als je niet thuis voelt op deze wereld? Alsof je wel leeft, maar je niet op de juiste plek bent, hier niet hoort.
Dat gevoel wil ik graag met je bespreken. Eerst wil ik het een stukje psychologisch benaderen, omdat daar soms heel veel heling plaats kan vinden en daarna wil ik dit gevoel vanuit een spirituele visie benaderen.
Je niet thuis voelen op aarde: de psychologische kern
Als je je hier niet op je plek voelt, kan dit ermee te maken hebben dat je jezelf nog geen toestemming geeft om hier echt jezelf te zien.
Door de ervaringen die je in dit leven gehad hebt en de mensen waarmee je mee te maken hebt gehad, heb je jezelf teruggetrokken.
Onbewust of bewust heb je geleerd dat de wereld een vervelende plek is en niet fijn is. Je kunt hier dus maar beter niet zijn, want zo voorkom je veel pijn.
Het is zelfbescherming
Je geeft jezelf dus geen toestemming om hier echt te zijn uit zelfbescherming, om pijn te voorkomen.
Alleen doet dit eigenlijk ook weer pijn.
En de oorzaak van deze situatie, die pijn, blijft ook bestaan.
Waardoor je zelfbescherming eigenlijk alleen maar sterker wordt.
En vaak krijg kom je alleen maar meer mensen tegen en kom je alleen maar in meer omgevingen terecht waar het echt niet fijn is.
Dan kun je je zo ontheemd voelen.
Een spirituele visie
Spiritueel gezien kan er iets heel anders aan de hand zijn, maar voordat ik dat ga bespreken, wil ik wel benoemen dat er vaak iets spiritueel én iets psychologisch gaande is.
Op het moment dat je ziel ervoor kiest om als mens geboren te worden, heeft het allerlei plannen en ideeën.
Alleen vergeet het daarbij soms een beetje hoe het daadwerkelijk voelt en is om als mens te leven.
Dat is toch echt een stuk zwaarder dan het leven in spirituele wereld.
Alleen dat verschil al kan ervoor zorgen dat je ziel niet echt landt in het mens zijn en altijd terug naar ‘huis’ blijft verlangen.
Dit zorgt vaak voor dat niet thuis gevoel, maar ook voor het gevoel dat het niet stroomt of klopt in je leven.
Je hoort hier niet te zijn.
Een deel van een ongeboren tweeling zijn
Wat er ook of zelfs tegelijkertijd aan de hand kan zijn is dat je een deel bent van een ongeboren tweeling.
In dat geval heb je voordat je geboren werd met een andere ziel afgesproken dat jullie het leven samen aan zouden gaan.
Vaak is jouw zielsmissie dan ook met de zielsmissie van de ander gekoppeld.
Als die andere ziel dan besluit om niet naar aarde te komen of tijdens de zwangerschap besluit dat het toch te zwaar is en daarom terug naar huis gaat, dan blijf jij alleen achter.
Daardoor voel je altijd dat er iets niet klopt.
Je voelt dat je iemand of iets mist, maar weet niet wat.
Het leven hoort niet zo te zijn.
En daarom voel je je hier niet thuis.
Je wel weer thuis voelen
Van dit gevoel afkomen en je wel weer thuis voelen, kan een echte uitdaging zijn.
Wat op de eerste plaats belangrijk is, is dat je onderzoekt wat er bij jou precies aan de hand is.
Waarom voel jij je hier niet thuis?
Dan weet je pas wat er echt nodig is.
Maar over het algemeen bekeken is het vooral belangrijk om je verdriet, je pijn te helen.
Het is vaak belangrijk om je te verbinden met mensen die wel bij je passen.
En het helpt om je zielsmissie te ontdekken, zodat je in ieder geval een beetje voldoening uit het leven kunt halen.
Founder van ontspanninstuin.nl en momentjes.com.
Al ruim 16 jaar houd ik me bezig met spiritualiteit, psychologie en gezondheid (ook lichamelijk).
Voor mij hoort het allemaal bij elkaar.
Mijn passie is ‘intuïtie’.
Met alles wat ik doe heb ik dan ook de onderliggende intentie om je nog dichterbij jezelf en je eigen intuïtieve stem te brengen.
idd ik vind deze maatschappij helemaal niet leuk, wat mensen allemaal doen. Ook was mijn jeugd niet echt leuk, in ieder geval niet mijn ouders, die mij emotioneel verwaarloosden en mijn vader die altijd dominant was en nooit interesse toonde of iets positiefs over mij zei. De rest van de familie leefde allemaal op eilandjes. Ik voelde me erg eenzaam.
niemand om mee te praten die mij begreep. Nu wel alles aan t verwerken maar nog voel ik geen verbinding met deze
maatschappij. Wel met de natuur en de dieren. Al weet ik dat ik ook perfectionisme verlang en moeite heb om ander soort mensen te accepteren en te begrijpen. Ik ben ook te beschermt opgevoed en heb weinig mensenkennis.
Hoe kan ik het leven nu zo gaan zien dat ik mij minder druk maak om wat er om mij heen gebeurt en ik me meer richt op wat er in mij gebeurt?
Ook dat zal stapje voor stapje gaan en er is niet gelijk een makkelijk antwoord op te geven. <3
Wat vaak helpt is eerst op zoek gaan naar iets wat je plezier en voldoening geeft. Iets wat je op een positieve manier afleidt. 🙂
Een activiteit waarbij je even helemaal in jezelf kan zijn en kan focussen op hetgeen wat je aan het doen bent.
Mooi stukje zeg. Ik voel me hier niet thuis, ik ben als adolescent psychotisch geworden en zodanig dat in één klap alle conditionering wegviel en ik waarheid zag. Daarna jarenlang veel verwarring, want ik kon die waarheid niet blijven zien, ik werd toch weer meegesleurd in maskers en lagen van onzekerheid/bedrog etc.
Lang verhaal kort: na 3 decennia heb ik geleerd te negeren, voor zover dat lukt. Me onder mensen bewegen is weinig zinvol, althans, ik heb (nog) geen manier gevonden om iets te kunnen betekenen met mijn ervaringen. Maar hoop dit te doen door vrij te zijn en dit uit te dragen en ook in het collectieve onbewuste. Zwaar is het wel! Maar ik probeer het lichter te zien, geen strijd. Ik heb nog wel even… Hoop erachter te komen (samen met levenspartner) waarom we dit leven wilden. We krijgen wel steed hints, maar nog geen volledig beeld.