Hoe kun je weer helemaal jezelf worden? Jezelf terugvinden als je jezelf bent kwijtgeraakt is niet altijd even makkelijk. Het lijkt wel alsof er geen antwoord is op wie je bent en hoe je je weer jezelf kunt voelen. Alsof de weg naar jezelf vaag is en verborgen wordt door een dikke mist.
Jezelf worden: open zijn naar jezelf
Het eerste wat je kunt doen, en wat tevens heel belangrijk is om te doen, is open te zijn naar jezelf.
Daarmee bedoel ik dat het belangrijk is om bewust te worden wat je voelt en denkt, zonder oordeel.
In het proces van jezelf kwijtraken ontstaan vaak allerlei oordelen op wat je vindt en voelt, waardoor je deze dingen ook wegstopt.
Door dit wegstoppen weet je nu heel vaak niet meer wat je echt voelt en echt denkt.
Alsof dat de hele tijd door je vingers glipt.
Neem daardoor elke dag regelmatig momentjes om jezelf af te vragen wat je voelt en wat je op dit moment vindt.
Als je moe bent, dan ben je moe.
Als je de vragen van je kinderen nu te veel vindt, dan vind je dat.
Misschien vind je het niet leuk dat je dat vindt. Misschien ben je bang wat anderen van jou vinden als ze erachter komen dat je dat nu vindt.
Ook dat mag er zijn, maar de realiteit is dat je nu moe bent en niet heel veel zin hebt in de vragen van je kids.
Dat is wat er is.
Door erkenning ontstaat ruimte
Juist door dit te doen en dit te erkennen, ontstaat er ruimte.
Door die ruimte word je minder moe en wakkeren die vragen ineens je eigen nieuwsgierigheid aan.
Het is namelijk heel vaak je eigen oordeel over wat je voelt en denkt wat het zoveel zwaarder maakt.
Kwetsbaar zijn naar anderen
De volgende stap die je kunt proberen te zetten om jezelf te worden is kwetsbaar zijn naar anderen.
Dat betekent niet dat je alles wat er in je omgaat moet zeggen tegen anderen. Je bent niet verplicht om dingen te delen.
Waar het vooral omgaat is dat je oefent om je niet meer te schamen voor jezelf en je echte zelf laat zien.
Als je twijfelt of je iets wilt delen of wilt zeggen, omdat je onzeker wordt en bang bent wat anderen ervan vinden, dan is dat een mooi moment om dit wel te zeggen en te delen.
- Als je ergens zit en je wilt naar huis omdat je moe wordt, benoem dat dan juist eerlijk.
En blijf niet zitten voor de ander. - Heb je last van die collega op het werk, maar wil je dat niet delen, omdat je anderen niet tot last wilt zijn? Of wil je dit niet delen, omdat je niet wilt dat anderen iets van jou vinden door deze situatie?
Deel het dan juist. Dit is een oefening om echt te zijn, om echt jezelf te zijn.
En er zullen inderdaad mensen zijn die je dan raar vinden of dit lastig vinden. Bijna al deze mensen worstelen namelijk zelf met schaamte en onzekerheden. Het raakt iets in hun dat jij jezelf laat zien.
En sommige mensen zijn gewoon anders dan jij en snappen dit niet. Dat is ook oké.
De meeste mensen zullen dit echter waarderen van jou. Ze zullen waarderen dat ze jou nu eindelijk echt zien.
En heel veel mensen hiervan zagen al lang dat je moe werd of dat je ergens mee zat.
Maar ze wilde niet pushen of wisten niet hoe ze dit moeten benaderen.
Ook kunnen deze mensen misschien ineens heel ‘raar’ reageren, omdat ze moeten wennen aan hoe je ‘verandert’.
Dat is ook oké. Ze moeten even wennen.
Verandering is voor heel veel mensen lastig.
En tegelijkertijd geeft dit een verdieping in je verbindingen en relaties en zelfs in de korte ontmoetingen.
Want je creëert voor de ander ook een veilige plek om zichzelf te laten zien, terwijl ook de echte jij zien.
Founder van ontspanninstuin.nl en momentjes.com.
Al ruim 16 jaar houd ik me bezig met spiritualiteit, psychologie en gezondheid (ook lichamelijk).
Voor mij hoort het allemaal bij elkaar.
Mijn passie is ‘intuïtie’.
Met alles wat ik doe heb ik dan ook de onderliggende intentie om je nog dichterbij jezelf en je eigen intuïtieve stem te brengen.
Dit klopt zo wat je aangeeft, heb deze struggle zelf ook mogen ervaren. En idd kwetsbaarheid, de schaamte om jezelf te uiten naar de ander, onzeker zijn/voelen en niet uitspreken van wat echt voelt is zo ontzettend belangrijk. En als je dan erkend wat er in je omgaat en het opschrijft maar ook meer jezelf durft uit te spreken naar de ander. Dat voelt dan zo vreemd maar het gevoel dat je het aangegaan bent, geeft zoveel zelfvertrouwen en rust. Het is echt dit met jezelf durven aangaan dat je het anders mag aanpakken voor jezelf. Dat geeft kracht en doorzettingsvermogen heb ik mogen ervaren. En de ander zal het meer respecteren wat er in jou omgaat om meer begrip te tonen naar jou situatie
Wat ontzettend mooi dat je dit zo voor jezelf gedaan hebt mooi mens.
En dat het je zoveel gegeven heeft.
Hoi Scarlet, wat nu in mij opkomt na het lezen van jouw verhaal, is dat je elkaar een “cadeau” overhandigd.
Wat mooi! Zo voelt het inderdaad precies voor mij. 🙂
Ik strugel daar ook zo vaak mee om alles te doen en niet te zeggen voor de liefde vrede
En nu ik dit gelezen hebt denk ik ja…….maar hoe ga je het aanpakken nu zo dus
Bedankt
Heel erg graag gedaan.
Wat een super fijn artikel. Gelukkig ben ik al goed op weg om mezelf te durven laten zien. Ook leer ik dingen af. Dingen die ik deed om aardig gevonden te worden. Dank je wel. Mooie dag!
Wat ontzettend leuk om te horen mooi mens.
Jij ook!
Weer een heel mooi artikel dat helpt om meer in je kracht te komen. Dank je wel!
Heel erg graag gedaan!
vind mooi artikel jezelf zijn nu even iets anders ik zit in de rouw mijn moeder is onlangs overleden mijn ex de vader van mijn zoon heeft een week later dodelijk ongeval gehad nu mijnrouwproces is zeer verwarrend ook ik voel geen verdriet niet om mijn moeder niet om mijn ex ik en mijn moeder hadden vroeger een hechte band met de jaren is dat wat verwaterd doch ik 10 dagen aan haar sterfbed heb gezeten bij mijn vader 18 j geleden voelde ik hem en had enorm verdriet en onze band was gewoon ik had meer contakt met mijn moeder toen ik weet dat ze samen zijn nu mijn ouders mijn moeder heeft een mooi leven gehad normaal volgende maand zou ze 91 j zijn geworden is het daarom dat ik mij daar in berust mis haar wel maar voel geen verdriet ben ik nu een slechte dochter? ik ben zeer verward waarom voel ik haar niet
Hey lieverd,
Allereerst gecondoleerd en heel veel sterkte met dit proces.
Je bent zeker geen slechte dochter. Dit rouwproces ervaar je alleen anders. Misschien is het nog niet eens echt geland.
Het kan ook heel goed zo zijn dat het verdriet ineens over een maand komt of over twee jaar of misschien wel helemaal nooit.
En dat is oké. De hoeveelheid verdriet die je voelt is geen weerspiegeling van de liefde die je voor haar had of van hoe een goed mens je bent/
Dikke knuffel!
Dank u wel scar doe me goed deze woorden van troost ik denk misschien ook een plaats gegeven dat ze goed en gelukkig is en mij van hierboven beschermd samen met mijn vader dat gevoel heb ik sterk ik ga het nu loslaten waarom ik geen tranen laat ze zit wel in m’n hart allebei ❤️❤️❤️
Dikke knuffel! <3
Heel mooi geschreven en helemaal waar! Sinds mijn moeder overleden is, is dit eigenlijk wat ik probeer te doen. Ook om mijn eigen rouwproces niet te blokkeren. Nu ik hier aan toe geef, komen er zoveel bijzondere verbindingen op mijn pad. Ondanks het verdriet voel ik me nu compleet.