Waarom kom je op een plek terecht waar je niet op je plek bent? Hoe kan het dat je zo ‘raar’ terechtkomt, zelfs als je je intuïtie gevolgd hebt en echt goed voor jezelf gekozen hebt?
Het kan zo’n desillusie zijn. Je bent goed bezig, je zet goede stappen en je checkt iedere keer in bij je intuïtie en toch kom je in een situatie terecht die zo niet klopt.
Hoe kan dat toch? Wat is er dan aan de hand?
Laten we vooropstellen dat je niks verkeerd hebt gedaan.
Het is niet altijd leuk, maar dit soort dingen horen echt bij het leven.
En, als we hier spiritueel naar kijken, komen we een aantal mogelijke verklaringen tegen.
Niet op je plek zijn: een plek om te oefenen
In veel van deze situaties had je (onbewust en/of op zielsniveau) iets te halen op de plek waar je je nu niet goed meer voelt.
Dit was een plek om te oefenen, om jezelf verder te ontwikkelen.
Misschien mocht je hier bijvoorbeeld oefenen om je grenzen beter aan te geven, waardoor er blokkades in je keelchakra konden komen.
Of misschien is je zielsles verbonden met jezelf leren zijn en kon je hier oefenen met de invloed van de meningen van anderen loslaten.
Je had hier iets te brengen
Het kan ook zo zijn dat je iets in deze situatie te brengen had, dat jouw energie en invloed hier nodig was.
Misschien was het nodig dat je misstanden aan het licht kwam brengen of processen zou optimaliseren.
Misschien had een zielsverwant je wel nodig om verder te komen of er was een goede vriend van je uit een vorig leven die hier je hulp nodig had.
Zeker als je zielsmissie verbonden is met licht brengen of met mensen helpen, kun je hierdoor regelmatig in ‘niet passende’ situaties terecht komen.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je hier zowel iets te leren had als dat je hier iets te brengen had.
Je bent er niet voor gemaakt om stil te staan
Maar soms is er niet zo’n onderliggende reden aanwezig.
Als mens hebben we behoefte aan rust en stabiliteit, maar we hebben het net zo goed nodig om uitgedaagd te worden.
Het is goed om uit te rusten, maar we zijn er ook niet voor gemaakt om stil te staan.
Je hebt het nodig om je talenten en capaciteiten te benutten, anders ga je je vervelen.
En ook van verveling kun je een burn-out krijgen of overprikkeld raken. (Eigenlijk ben je dan onderprikkeld.)
Soms ben je dus niet meer op je plek, omdat je toe bent aan iets nieuws.
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
Hey lieverd.
Deze blog komt voor mij op een goed moment.
Ik kan me er helemaal in vinden dat geeft wat geruststelling.
Aan de andere kant kan het me ook zo’n enorm rot gevoel geven het niet op je plek zijn en dan eerder meer het gevoel dat je er niet bij hoort of je buitengesloten voelen.
Ik weet dat ik heel anders ben daar ben ik al mijn hele leven van bewust en ergens ben ik daar ook super trots op hoor want ik wil helemaal niet doorsnee zijn.
Waar de meute altijd die ene kant opgaat ben ik zeg maar degene die de andere kant opgaat omdat dat gewoon goed voelt voor mij.
Heel veel mensen begrijpen mij gewoon niet of de keuzes die ik maak en dat geeft ook niet.
En toch doet het mij echt wel pijn om er (weer) niet bij te horen
Nou ja het is gewoon lastig even.
Je kunt je idd zo gedesillusioneerd voelen niet begrijpen waarom je er niet bij hoort.
Gewoon weer zachtjes aan opnieuw beginnen of ergens anders beginnen.
Dit is overigens wel een thema wat terug blijft komen bij mij dus dan denk ik ook dat het door mij zelf komt of er is een rede waarom zich dit maar blijft herhalen.
Dat geeft inderdaad zo’n rotgevoel lieverd.
Dikke knuf!
Zeven jaar geleden kochten mijn man en ik onze eerste koopwoning samen. Blij dat we ingeloot waren in het mooiste project van ons dorp. Tijdens de bouw stond ik af en toe te kijken en kreeg toen al een ‘raar’ gevoel, alsof er precies op dat stukje geen goede energie was. Er hadden oude woningen gestaan, die gesloopt waren voor dit prachtige project. Eindelijk konden we ons stulpje gaan bewonen en werkelijk vanaf het begin hebben we alleen maar ‘ellende’ gehad (overlijdens, ziekten, toestanden met de kinderen, veel gedoe met buren). Na anderhalf jaar vertrokken er al een paar bewoners (rijtje van 10 huizen, inmiddels 6 gezinnen weer vertrokken). Na veel gezoek hebben wij zelf ook een ander huis gekocht (appartement, dat nog gebouwd moet worden). Deze bouw gaat helaas 2 jaar duren, maar we hebben iig een vooruitzicht. We zitten precies tussen twee gezinnen in, die de andere bewoners min of meer doen vertrekken (wegtreiteren); en wij zitten daar letterlijk tussen in. Ik en mijn man zijn heel spiritueel, maar die intuïtie en positieve energie is de afgelopen jaren verschrompeld. Ik heb continue het gevoel, dat in me moet verdedigen en ik ben altijd thuis (werk ook thuis). Aan de ene kant buren, die echt niet sporen (daar werden we al voor gewaarschuwd in het begin, maar je geeft iedereen toch een kans, maar al gauw bleek, dat ze echt niet deugen en ik heb ook het gevoel dat ze ons ook echt weg willen hebben (net als ze de andere buren weggetreiterd hebben). Aan de andere zijde een gezin met de meest dominante moeder (manipulatief en lijdt aan godsdienstwaanzin. Wat wil het geval: mijn jongste dochter heeft nu jaren verkering met haar jongste zoon en mijn vrij-opgevoede dochter is nu gehersenspoeld en into the church om haar te pleasen. Dus niet alleen veel ellende maar ook nog bizarre regels als: geen sex voor het huwelijk en eenmaal getrouwd mag je niet meer scheiden (??). Ik ben mijn dochter eigenlijk kwijt; We hebben wel contact maar ze is niet zichzelf meer en wordt steeds zieker (trombose, coeliakie, Crohn, stoma enz.). Ik heb haar gewaarschuwd, dat dat komt doordat ze steeds meer van haar eigen ziel afwijkt, maar ze gaat ermee door. Ik kan boeken schrijven, maar ik kan niet afwachten dat we eindelijk gaan verhuizen..
Wat ontzettend naar! Het is jullie zo gegund dat het nieuwe plekje snel klaar is en dat daar de rust weer terugkeert.
Hopelijk trekt dat je dochter toch ook weer naar haarzelf terug.