Wat ik met je wil delen is een theorie die ik aan het onderzoeken ben. Een van de vragen die mij dagelijks bezighoudt is waarom het sommige mensen wel ‘lukt’ om te helen en anderen het lastig vinden om uit een bepaalde fase te komen en zich beter te gaan voelen.
Wat iedere keer een rol blijkt te spelen
Wat ik sowieso iedere keer tegenkom is dat er niet één oorzaak is als dit het geval is. Het is een samenloop van verschillende dingen die spelen.
- Zo is het heel erg lastig om je beter te gaan voelen als je heel erg slecht slaap. Je hersenen hebben namelijk slaap nodig om te functioneren en alle prikkels te verwerken.
- Ook te weinig beweging komt iedere keer terug als iets dat een grote rol speelt. Sporten lijkt niet nodig te zijn, maar bewegen wel. Wandelen is vaak al genoeg.
- Voeding komt natuurlijk ook iedere keer terug. Als je lichaam (en dus ook je hersenen) niet de juiste voedingsstoffen hebben om te functioneren (en die fijne hormonen vrij te laten), word je goed voelen ook erg lastig.
- Daarnaast kunnen een lichamelijke disbalans, een tekort aan een bepaalde stof, een allergie of toch een andere sluipende klacht een grote rol spelen.
- Als laatste (voor nu) komt ook steeds de rol van de omgeving en mentale voeding iedere keer terug. Als je iedere keer blootgesteld wordt aan ‘negativiteit’ (nieuws, mensen die echt niet bij je passen), moet je iedere keer weer je best doen om dat te verwerken. Een beetje is niet erg, maar het is belangrijk dat er balans is en ruimte om te ontprikkelen.
Maar
Maar, soms zijn die dingen in balans en lukt het nog niet om dat echte goede gevoel te creëren.
Dan kunnen we zeggen dat het met deze dingen nog niet goed genoeg gaat, maar ik denk dat dat niet altijd het antwoord is.
Dat is iets waar ik iedere keer over loop te brainstormen.
Vanuit de spiritualiteit is er natuurlijk ook nog van alles over te zeggen. Van blokkades in de chakra’s, pijn uit vorige levens, onopgeloste familiethema’s tot een zielsles die de aandacht vraagt.
Alleen voelt dat soms ook niet als hét antwoord.
Van oké naar goed en van goed naar beter
Vorige week kwam ik een artikel tegen van psych2go die voor mij een nieuw puzzelstukje hierin lag.
Als ik het voor mezelf verwoord, gaat dit erover dat heel veel zelfhulpboeken (en soms ook therapieën op zich) geschreven worden voor mensen die zich rot of oké voelen en zich goed willen gaan voelen.
Maar, de tools die erin omschreven worden lijken vooral te werken voor mensen die zich al goed voelen en zich nog beter willen gaan voelen.
Dit kan komen door een verschil in zelfvertrouwen en zelfwaardering die er al is.
Zo komt bij iemand die zich al redelijk goed voelt de affirmatie ‘ik hou van mezelf’ heel anders binnen dan bij iemand die zich helemaal niet goed over zichzelf voelt.
Bij de een geeft het een boost en bij de ander creëert het juist weerstand en misschien zelfs nog meer onzekerheid. Dat, omdat het dan die negatieve gedachten triggert.
Als je dan vervolgens, als iemand waarvoor het niet werkt, overal leest en hoort hoe goed het werkt, ga je nog meer aan jezelf twijfelen.
Voor mij bevestigd die het puzzelstukje dat ervaringen waarin wat zou moeten helpen niet helpt, een soort innerlijke bevestiging van de pijn geeft.
Waardoor de pijn nog meer verankerd raakt en de volgende methode nog minder kans van slagen gaat hebben.
En, als dat dan ook weer niet lukt, raakt de pijn nog meer verankert.
Wat zou dan misschien wel kunnen werken?
Wat werkt dan wel?
Mijn visie, die altijd blijft groeien en ontwikkelen, is nu dat je mag blijven inchecken wat goed voelt.
Zeker in de fase dat je je nog niet oké of net oké voelt.
Als een methode weerstand geeft, probeer dan te onderzoeken hoe je hem kunt aanpassen naar een versie die oké voelt.
De methode hoeft niet leuk te voelen, maar wel oké en haalbaar.
Een heel simpel voorbeeld is een affirmatie ombuigen van ‘ik hou van mezelf’ naar ‘ik wil meer van mezelf gaan houden’ of ‘ik weet dat ik meer van mezelf mag gaan houden’.
Dit is nog maar een beginnetje, maar ik denk wel dat hier iets inzit.
Wat denk jij?
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
Heel mooi Scarlet, helemaal eens. Ik heb er de laatste tijd ook over na zitten denken, omdat ik voor mijn boek over transformeren aan het bedenken was wat het ideale ‘instapmoment’ was.
Ik heb er een mooie analogie voor bedacht, ik ga schrijvenderwijs even kijken of ik die voor dit vraagstuk kan gebruiken ;). Hij gaat over transformatie, dus net iets groter dan verandering, maar misschien blijft hij wel van toepassing.
Voor mij voelt het alsof je door een aantal fases gaat, als je wilt/moet veranderen. Ik zie dit als seizoenen in je transformatie. Zolang het goed gaat zit je in je zomer, maar tegen het eind van de zomer gaat het wringen, mag er iets anders. In je herfst mag je dan al het oude wat je niet meer dient loslaten, stap voor stap. In je winter ben je daarvan aan het bijkomen, en begin je te broeden en heel voorzichtig te experimenteren met je nieuwe leven. Het is alsof je nog kruipt met je nieuwe ik. In je lente krijg je weer meer energie, en ga je voorzichtig de buitenwereld in met je nieuwe ik. Het is alsof je leert te lopen als je nieuwe ik. En in je zomer durf je los te gaan, en durf je te rennen als je nieuwe ik.
En elk van die fases is heel verschillend, en je hebt er andere dingen in nodig. Precies zoals jij zegt.
Mijn boek is vooral gericht op mensen hun lente doorhelpen, omdat ze dan pas genoeg energie hebben om er echt mee aan de slag te gaan. En ik zelf op de overgang tussen mijn lente en zomer sta, dus anderen nog niet verder kan helpen dan dat. Ik denk dat er ook veel boeken zijn die mensen in hun zomer willen helpen, om hard te gaan rennen.
Maar inderdaad, die herfst en winter zijn ontzettend lastig, en daar is denk ik ook gewoon minder voor geschreven en gemaakt.
Wat voor mij in die fases heeft gewerkt:
– verhalen van anderen, die over hun transformatiereis vertelden, zodat ik uberhaupt zag wat mogelijk was en wat daarbij zou horen.
– mindfulness, bewuster worden van wat ik dacht en voelde
– zelfcompassie, stapje voor stapje zien dat ik milder voor mezelf mocht zijn.
– experimenteren met intuitie, en gaan geloven dat ik mag doen wat ik wil.
– informatie over de manieren waarop de status quo eigenlijk niet klopt, bevestiging van dat sluimerende gevoel in mezelf waar ik nog niet op durfde te vertrouwen.
– vooral heel veel zachtheid en acceptatie van buiten. Dat ik ook toen al goed genoeg was. Ook al wilde ik zo graag al anders zijn.
Zo, zet mij ook mooi aan t denken 😉 Benieuwd wat dit idee voor jou doet! Hou hem voor nu hiet even bij 😉
Liefs! Aletta
Dit is zo prachtig lieve Aletta.
Het resoneert ook helemaal bij mij. 🙂
Dit is trouwens in lijn met Martha Becks model ervoor, vind dat zij het ook echt supermooi uitlegt.. Klopte iig helemaal met mijn ervaring. Hier een artikel erover: https://marthabeck.com/2003/01/growing-wings-the-power-of-change/
Mooi Scarlet, ik las vanmorgen je blog en vraag, en dan komt in de auto ineens het antwoord:) Ik denk dat dat zeker zo is, precies zoals je voorbeeld met de affirmaties. Als je te snel wilt gaan, dan wijs je eigenlijk een deel van jezelf af. Dat deel dat jou heeft geholpen te overleven, en misschien is dat nu niet zo handig meer, en lijkt het te streng. Maar de intentie is goed en het is wel heel waardevol geweest. Dus mag je hierin hele kleine stapjes zetten. Zodat je steeds een stukje meer zelfvertrouwen kunt opbouwen, waardoor het overlevingsdeel steeds meer mag ontspannen. En stiekem zitten er onder het overlevingsdeel ook hele mooie kwaliteiten, alleen mag het meer ontspannen zodat je er zelf niet zo veel last meer van hebt. En alleen jijzelf kunt voelen hoe groot het stapje is dat je nu mag zetten, dat is voor iedereen anders. En door je eigen tempo hierin te volgen kun je precies je zelfvertrouwen weer iets vergroten. Tot je weer voelt dat je het volgende stapje mag zetten.
Liefs, Nicole
Dat zeg je weer prachtig lieverd. <3
Heel mooi, Scarlet! Ik denk dat ik precies heb gehad wat jij bedoelt! Nu gaat het gelukkig veel beter.
Dankjewel ❤️
Dat is zo fijn om te horen, dat het nu al veel beter gaat.
En zo groeien we altijd door. <3