In mijn ogen is perfectionisme een beschermingsmechanisme. Het is ooit, vaak in je kindertijd, ontstaan om je te beschermen tegen iets. Meestal is dat ‘iets’ gecreëerd door een angst en het is bijna altijd een heel uitgebreid iets.
Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat je bang bent om te falen, want als je faalt, dan vinden mensen je niet meer leuk.
Dan gaan ze ook kritiek op je leveren en word je buitengesloten en dan ben je helemaal alleen.
Dus je kunt maar beter zo nauwkeurig mogelijk te werk gaan, want dan kun je dat allemaal voorkomen.
Je perfectionisme is dus eigenlijk een eigenschap die je beschermd tegen dat door je angst gecreëerde scenario.
De goede kant van perfectionisme: het kernkwadrant
Ik vind iedere eigenschap die mij probeert te beschermen per definitie lief, zelfs als het tegen me werkt.
De intentie van deze eigenschap is namelijk heel erg goed.
Daarbij heeft iedere eigenschap ook goede kanten en valkuilen.
De goede kanten helpen ons en kunnen we waarderen, we komen echter in de valkuilen terecht als een eigenschap te ver doorslaat.
We kunnen dit ook onderzoeken als we kijken naar perfectionisme als we dit in een kernkwadrant zetten.
De kwaliteit
De goede kant van perfectionisme, de kwaliteit, is dat het je nauwkeurig en precies kan maken.
Het kan je ook helpen alles uit jezelf te halen. Het kan je doorzetting geven en je aansporen nieuwe mogelijkheden te vinden.
De valkuil
Als dit echter doorslaat, komen we in de valkuil terecht.
Dan geeft het je stress, maakt het je moe en verdrietig.
Het is nooit goed voor je gevoel en er is niks te vinden wat het wel ‘goed’ kan maken.
De Allergie
Als je perfectionistisch bent, kun je vaak niet goed tegen mensen die onzorgvuldig te werk gaan, mensen die het niks lijkt te interesseren.
Dit noemen we een allergie.
Dit zijn echter ook eigenschappen, dus deze hebben ook goede kanten.
De uitdaging
De goede kant van onverschilligheid is makkelijker los kunnen laten.
Ook met voldoende genoegen nemen en daar geen last van hebben.
En deze positieve kant van de allergie, de uitdaging, is precies wat je nodig hebt om balans te creëren in jezelf.
Dus als we ‘nauwkeurigheid’ combineren met ‘loslaten’, dan ontstaat er harmonie.
Hoe laat je dan los?
Maar ja, hoe doe je dat dan?
Waar je misschien nu aan gaat denken is: ‘hoe laat ik los dat iets niet perfect is?’
Dat is iets wat je waarschijnlijk al tig keer onderzocht hebt, maar ik kan je verklappen dat dat niet hetgeen is wat je los te laten hebt.
Wat je los te laten hebt, is dat angstscenario.
Daarom werkt het ook niet zo goed als je je perfectionisme probeert te healen en daar van alles tegenaan gooit.
Waar je van alles tegen aan mag gooien, is die onderliggende angst.
Als die namelijk ontspant, ontspant je perfectionisme ook.
Laten we stoppen met schoppen tegen deze lieve beschermer.
En wat heeft die angst nodig? Het heeft erkenning van jou nodig.
Als het inderdaad jouw angstscenario is dat je kritiek van anderen gaat krijgen en er alleen voor komt te staan, dan heb je het nodig dat de meningen van anderen er veel minder toe doen.
Dat alleen zijn niet zo erg is.
Een van de beste manieren om dit te bereiken is elke dag tegen jezelf zeggen wat je goed hebt gedaan of goed hebt geprobeerd.
Erken jezelf, je inzet en zelfs die ‘kleine’ dingen die je bereikt hebt.
Doe dat met een besef dat je daar niemand voor nodig hebt. Je bent best leuk met jezelf!
Herinner jezelf eraan dat je mag accepteren dat mensen gaan, maar er net zo goed ook weer mensen komen.
Zie je trouwens ook de link dat perfectionisme nooit erkent wat je goed hebt gedaan en dit hier een van de dingen is die je juist wel bewust mag gaan doen?
Je zegt daarmee dus ook tegen jezelf: ‘ik mag loslaten, want kijk eens wat ik wel goed heb gedaan.’
Hoe mooi is dat?
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
[…] zoals we een tijdje terug een kernkwadrant van perfectionisme hebben gemaakt, zo kunnen we ook een kernkwadrant van schuldgevoel […]