Eigenlijk zijn we allemaal normaal en helemaal niet normaal. Alleen kun je van die fases in je leven hebben waarin je je zo ontzettend anders voelt. En dat kan een heel onprettig gevoel zijn. Alsof je in je uppie in een drukke en overvolle wereld leeft.
Eigenlijk is dat gevoel hebben ook heel normaal. Heel veel mensen hebben dat gevoel wel eens gehad.
Vooral als je een pittige periode doorgaat.
Het is normaal om niet te delen wat je voelt en ervaart
Wat het alleen zo lastig maakt, is dat we niet altijd open en vrij over onze gevoelens, emoties en ervaringen praten.
Daardoor weten we eigenlijk niet echt wat de ander ervaart.
We zeggen toch vaak dat het goed gaat, terwijl er van binnen alles speelt.
Of we zeggen dat we onze draai op het werk gelijk gevonden hebben, terwijl we eigenlijk heel onzeker zijn en het heel lastig vinden.
Daardoor scheppen we het beeld dat veel voelen best vreemd is. Dat terwijl veel van ons ongeveer dezelfde dingen ervaren.
De maskers zijn normaal geworden en ondertussen schuren ze aan alle kanten.
Het is niet gek dat we niet alles delen
Maar het is net zo min gek dat we niet helemaal open zijn.
Het is namelijk zo lastig om te bepalen wanneer dat kan.
We weten namelijk ook dat niet iedereen bij ons past en kwetsbaar zijn bij mensen die niet fijn voelen, is niet prettig.
Ook bij mensen die we niet zo goed kennen is het lastig om helemaal open te zijn. Je weet namelijk niet wat je van ze kunt verwachten.
En we weten ook dat er genoeg mensen zijn die bedoelt of onbedoeld vervelend kunnen reageren op wat we delen.
Daarnaast zijn er ook mensen die het echt niet goed met je voorhebben.
Daar allemaal tussendoor manoeuvreren is zeker niet makkelijk,
Hier komt ook nog eens bij dat het ook lastig is om goed te verwoorden wat we voelen en ervaren.
Wat er van binnen speelt, kan zo lastig uit te leggen zijn.
Het maakt het ook niet makkelijker dat hetzelfde woord voor twee mensen een andere lading en referentie kan hebben.
Een miscommunicatie is zo ontstaan.
Normaal zijn is eigenlijk niet zo belangrijk
Dus eigenlijk zijn we allemaal normaal.
Maar hebben we de manier van communiceren die werkt nog niet gevonden.
En daarnaast, hoe belangrijk is het om normaal te zijn?
Je mag gewoon jezelf zijn.
Founder van ontspanninstuin.nl en momentjes.com.
Al ruim 16 jaar houd ik me bezig met spiritualiteit, psychologie en gezondheid (ook lichamelijk).
Voor mij hoort het allemaal bij elkaar.
Mijn passie is ‘intuïtie’.
Met alles wat ik doe heb ik dan ook de onderliggende intentie om je nog dichterbij jezelf en je eigen intuïtieve stem te brengen.
Wat een heerlijke blog.
Resoneert als een gek.
Aan de ene kant vind ik het heerlijk om zo lekker anders te zijn dan kan ik dat helemaal omarmen en ben ik echt enorm trots op het mens wat ik ben en aan de andere kant is het soms toch ook wat moeilijk omdat ik ook gewoon “normaal” wil zijn.
Wat is normaal Scar?
Ik denk dat niemand nou precies weet wat normaal is tot die tijd blijf ik lekker abnormaal haha en toch ben ik ook “doodgewoon”
Precies. Wat is normaal eigenlijk? Het is normaal om niet helemaal normaal te zijn denk ik. 🙂