13 november 2015: vele mensen worden vermoord in Parijs en nog vele anderen zijn gewond 
geraakt. De stad van de liefde is in een dag omgedoopt tot een stad volg geweld en verdriet en dat raakt verschrikkelijk veel mensen over de hele wereld.
De reactie op Social Media
Mijn nieuwsoverzicht op Facebook en al mijn andere social media staan vol met steunbetuigingen. Onder de druk en de angst die de IS wil zaaien komen we samen en steunen we elkaar. We horen allemaal bij elkaar en we dragen dit verlies met zijn allen.
Daarnaast zie ik een andere reactie opkomen. Ik zie dat mensen de grenzen wil dichtgooien en in de tegenaanval willen gaan. Of dit juist is weet ik niet, maar ook ik wil mijn geliefden beschermen.
Het kabinet
Het kabinet en alle andere overheden staan voor lastige keuzes, want wat ze ook doen, ze kunnen ons nooit compleet beschermen en veiligheid bieden. Terroristen zijn waarschijnlijk al in alle landen aanwezig en dreigen met meer aanslagen. En daarnaast wil je onschuldige mensen die vluchten voor geweld ook niet laten stikken. Eigenlijk kunnen de mensen die beslissen over de maatregelen nooit de juiste keuzes maken, want een simpele oplossing is er niet.
Ik denk aan de mensen die iemand verloren hebben
Ik denk aan de mensen die hun familieleden, partners of vrienden hebben verloren. De schok die hun gevoeld moeten hebben en de onwerkelijkheid van die situaties. Een pijn die weinige onder ons zich echt kunnen voorstellen. Ik leef met ze mee en hoop dat ze de kracht en liefde voelen van iedereen die meeleeft en dat ze uiteindelijk, misschien pas naar jaren, in staat zijn verder te gaan. Al voelt het misschien zo dat voor hun het leven gisteren ook geëindigd is.
De politie, het leger en iedereen die geholpen heeft
Ik denk aan de mensen die gisteren ingegrepen hebben. Aan de politie, aan het leger en iedereen die zich met gevaar voor eigen leven heeft ingezet. Ze zijn vandaag en de komende tijd ook nog bezig. Dank je wel hiervoor. Ik hoop dat je voelt hoeveel jullie waard zijn en hoe erg jullie gewaardeerd worden.
Ik denk ook aan de mensen die achter de schermen alle onderzoeken uitvoeren en dit proberen te voorkomen.
Aan al deze mensen wil ik vragen of ze alsjeblieft zichzelf niet de schuld willen geven van alles wat gisteren gebeurt is. Je hebt oprecht je best gedaan en zoveel gegeven om dit te voorkomen. Je hebt voorheen vast al successen geboekt en gaat er nog veel meer boeken. Niemand geeft je de schuld, want jij hebt hier ook geen schuld aan. Jij hebt niemand pijn of tekort gedaan. Jij bent niet de IS.
De mensen die ook rouwen
Ik denk aan de mensen die de pijn van de wereld tot in hun kern voelen. Ik denk aan diegene die daar niet tegen kunnen, die vechten tegen die pijn. Ze denken dat het geen zin heeft om zo geraakt te zijn of dat het niet hun recht is, dat er mensen zijn die echt iemand verloren hebben. Die mogen alleen pijn hebben.
Besef dat jij ook een deel bent van deze wereld. Besef dat dit een deel van jou is dat geraakt is. Je mag geraakt zijn, je mag dit voelen. Sta je gevoel toe en neem de tijd om te rouwen. Je mag rouwen.
Lieve jij, blijf positief
Lieve jij, die dit leest, misschien heb je je wel in een van deze groepen herkent en ik hoop dat ik je iets positiefs heb mogen meegeven. De wereld is nog steeds niet alleen maar vervult van pijn en verdriet. Ook al lijkt dit nu wel zo.
Besef dat er nog zoveel moois is in de wereld. Zoveel moois wat er nog gaat komen. Steek je kop niet in het zand en laat je ook niet negatief worden door wat er gebeurt is.
Spreek je kracht en liefde aan en kijk naar wat er is. Sta jezelf toe om nog te genieten en focus je op al het positieve wat je kunt creëren en meegeven aan deze wereld.
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
0 Reactie(s)