Een van die dingen die toch regelmatig terug kan komen in je leven is die kritische innerlijke stem. Het is die innerlijke gedachtestem die je ‘lekker’ onzeker kan maken, omdat het je er goed op wijst wat je allemaal niet goed (genoeg) doet en allemaal niet kan.

En dat kan zo’n rot gevoel geven. Het is soms zelfs meer dan onzekerheid die je door de kritiek van deze stem gaat voelen. Het is een soort zwaarte, moedeloosheid bijna.
En het is ook nog eens zo, dat hoe rotter jij je voelt, hoe sterker die kritische stem lijkt te worden. Het heeft dan nog meer te zeggen…
Deze stem kan echt helemaal doorslaan, lijkt het.

De functie van de kritische innerlijke stem

In de basis heeft jouw innerlijke criticus belangrijke functies te vervullen:

• je behoeden voor fouten
• ervoor zorgen dat je je fouten verbetert
• voorkomen dat anderen kritiek op jou kunnen hebben

Het is eigenlijk bijna een soort geweten die je duidelijk maakt wat je niet zo handig hebt aangepakt en je toch ook wel verplicht het de volgende keer een stuk beter te doen.
Hij hoort ook aanwezig te zijn als je iets doet waarvan je (uit ervaring) weet dat het niet zo goed is.
En hij helpt je te checken of je de juiste dingen doet, zodat anderen je niet ‘aan kunnen vallen’.

Dit is eigenlijk best een handige en fijne functie. Helaas kan je innerlijke criticus ook behoorlijk doorslaan en dan is het een pestkop die alleen maar negatieve dingen zegt.

Hoe je niet van je innerlijke criticus afkomt

Misschien heb je al van alles geprobeerd om van je innerlijke kritische stem af te komen.
En waarschijnlijk heb je dan gemerkt dat heel veel niet werkt.

Ertegen vechten

Zo werkt het bijvoorbeeld niet als je tegen je kritische stem gaat vechten of er mee in discussie gaat.
Die vervelende stem gaat daarvan alleen maar harder schreeuwen en nog meer nare dingen omhoog halen.
Auw!
En aan het einde van het verhaal ben je nog doodmoe ook.

Negeren

Het werkt ook niet als je deze stem probeert te onderdrukken of te negeren.
Je hoort namelijk toch wel wat hij zegt, dus het maakt niet eens zo veel verschil.

Het werkt niet als je vanuit druk of spanning iets tegen de innerlijke criticus probeert te doen

De maar-methode

Wat echter wel werkt is als je deze innerlijke kritische stem vanuit zachtheid en ‘zelfliefde’ benadert.
Spanning is namelijk voeding voor je kritische stem en rust is hetgeen wat die stem ook rustiger maakt.

Het is wat dat aan gaat net een blaffende hond.
Als je die vol spanning gaat corrigeren, wordt de situatie alleen maar erger.
Wanneer je de hond rustig benadert, gaat het een stuk beter.

Daar komt de maar-methode dan ook in het spel.
In plaats van dat je tegen je kritische stem gaat vechten of deze gaat negeren, plak je een ‘maar’ achter wat deze stem zegt.

Voorbeeld

Jouw innerlijke criticus zegt:
Je doet het ook nooit goed, kijk dit is weer fout gegaan, je had gewoon je mond moeten houden…

En daar plak je een ‘maar’ achteraan:
…,maar ik ben nu eindelijk wel eens voor mijn grenzen opgekomen.

Hiermee plak je dus iets wat waar is en wat positief is achter het geratel van die kritische stem.

De juiste ‘maar’ verzinnen kan natuurlijk best een uitdaging zijn.
Wat daarmee goed kan helpen is dat je de meest voorkomende kritische gedachtes die je hebt, opschrijft.
En vervolgens ga je rustig nadenken over hoe je daarop kunt reageren met een ‘maar’ en dat schrijf je dan ook op.

Dit achteraf oefenen helpt je om steeds beter te reageren op je kritische stem wanneer deze daadwerkelijk aan het praten is.

En natuurlijk geldt ook met deze methode weer dat oefening en geduld de belangrijkste sleutels zijn.
Net als dus een rustige benadering.

Scarlet Le Pair

Founder van ontspanninstuin.nl en momentjes.com.

Al ruim 16 jaar houd ik me bezig met spiritualiteit, psychologie en gezondheid (ook lichamelijk).
Voor mij hoort het allemaal bij elkaar.
Mijn passie is ‘intuïtie’.
Met alles wat ik doe heb ik dan ook de onderliggende intentie om je nog dichterbij jezelf en je eigen intuïtieve stem te brengen.