Het leven is niet perfect en mensen zijn niet perfect en dat hoeven we ook niet te zijn. Tegelijkertijd kan dat op allerlei vlakken in je leven spanning veroorzaken. En spanning geeft je vervolgens allerlei klachten, zowel lichamelijk als mentaal en ook op gevoelsniveau.
Pittige inzichten
Daarom is het belangrijk om soms even stil te staan bij die pittige, soms zelfs pijnlijke inzichten. Want juist als we ze durven zien en ze durven te omarmen kunnen ze die spanning weg laten vloeien.
Juist dan kan er een diepere rust komen, met als gevolg dat je eigen wijsheid meer ruimte krijgt en je die nieuwe stappen voor jezelf kunt zetten.
Je hoeft niet perfect te zijn
Hoe graag je het misschien anders wilt, je bent in dit leven toch echt gewoon een mens. Ja echt. 😉
Een mens met emoties, met een verleden en met dingen waar jij in gelooft, met overtuigingen.
Daar is helemaal niks mis mee.
Maar soms komen al je valkuilen samen en doe je iets wat je liever niet had gedaan.
Dan zeg je iets of maak je een keuze waar je je achteraf zo rot door voelt.
En dat hoort erbij.
Op een gegeven moment kun je het een plekje geven, al moet je daar misschien voor werken.
En dan mag er nog steeds van balen als je er weer aan herinnert wordt.
Maar wat je wel kunt doen is ernaar kijken en onderzoeken wat je ervan wilt leren.
Hoe wil je deze ervaring gebruiken om nog meer jezelf te worden en vanuit jezelf te leven?
Niet iedereen past bij jou
Er zullen mensen zijn die helemaal niks van je begrijpen.
Er zullen mensen zijn waarbij je precies in hun allergie zit.
En er zullen mensen zijn die je liever nooit had ontmoet.
Er zijn onwijs veel verschillende mensen op deze wereld.
En zeker niet iedereen is even leuk voor jou.
Het is niet vreemd als er mensen voorbij komen die je pijn doen.
Dat is niet oké, dat is niet goed te keuren en dat heb je totaal niet verdient.
Maar het leven is een vreemde ervaring en zeker niet altijd rooskleurig.
Dat mag je boos maken, dat mag je frustreren en je mag willen vechten voor een betere wereld.
Maar die andere mensen kunnen er ook zijn en als je dat probeert weg te duwen, veroorzaakt dat vaak heel veel paniek en alertheid in je systeem.
Alles heeft zijn schaduwkanten
We leven in een wereld waar alles een valkuil heeft, een doorgeslagen variant kent.
Er is bijvoorbeeld gezonde spiritualiteit waarin jezelf spiritueel ontwikkelen betekent dat je op zoek bent naar je eigen visie, naar de manier van leven die jou het gelukkigst maakt.
Maar er is ook de ongezonde spiritualiteit waarin er gewerkt wordt vanuit angst en onoprechtheid. Waarin je ‘dit’ moet doen, anders gaat het fout. En waarbij iedereen die niet spiritueel is of spiritualiteit maar raar vindt een verkeerd mens is.
Er zijn artsen die met hart en ziel bezig zijn mensen te genezen. Die bewust werken met medicatie en behandelingen.
Maar er zijn ook medische instellingen die alleen kijken naar winst maken en niet kijken naar het welzijn van kun patiënten.
Als je kijkt, kun je overal oprechtheid vinden, maar ook de onoprechtheid.
Als mens hebben we de valkuil om hierdoor vanuit angst ons volledig te storten in iets en alles te geloven of juist alleen de onoprechtheid te zien en daardoor tegen het geheel dat iets is te vechten.
Met als gevolg dat we onszelf verliezen.
Jij hebt het in je om hier een weg doorheen te creëren
Maar het mooiste is dat jij het in je hebt om hier een weg voor jezelf in te creëren.
De belangrijkste vraag die je jezelf hierbij kunt stellen is: ‘als ik dit weet, hoe wil ik hier dan mee omgaan?’
Het is een vraag om op te kauwen terwijl je voor je emoties en gevoelens zorgt.
En terwijl je zelf verder groeit, kan het antwoord ook veranderen.
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
Dank je wel lieverd dat je even benoemd dat er artsen zijn die met hart en ziel bezig zijn om mensen te genezen.
Ik zit zo in de schaduwkant omdat ik zo’n slecht beeld heb van de farmaceutische industrie.
Dat komt natuurlijk door mijn verleden en hoe die hele industrie werkt.
Misschien mag ik die artsen ook een beetje loskoppelen van die hele industrie.
Want de farmaceutische industrie als iets goeds zien lukt me niet maar daarom misschien het loskoppelen.
Ik ben iemand die nog steeds heel veel moeite heeft met alle slechte/foute dingen die gebeuren.
Ik wil soms nog steeds vluchten omdat ik denk het soms niet aan te kunnen.
Het raakt me zo intens
Zelfs dit intypen doet wat met me.
Gelukkig zie ik ook steeds meer of beter de goede dingen die ook gebeuren
En misschien mag ik gewoon accepteren dat het 1 niet zonder het ander kan bestaan
Hoeveel moeite ik daar ook mee heb hoor want in mijn ideale wereld bestaat er geen slecht maar misschien ben ik een dromer
Wat een goed idee om het los te koppelen inderdaad.
Dat kan ook een stuk van die lading van de goede dingen en mensen afhalen. 🙂
Dromers die actie ondernemen hebben de grootste impact van ons allemaal. <3
Ik merk dat ik steeds meer een observator wordt van de wereld waarin we leven, hoe elke medaille twee kanten heeft.
Ook ik kon alleen het kortzichtige van de medici en wetenschappers zien, zij die ons leven (proberen) te bepalen. Want de overheid volgt hen. Het gaf mij zo’n verkramping. Ik zie nu ook de andere kant, er zijn zoveel mensen met initiatieven voor een prettigere wereld, op alle vlakken.
Hoe meer ik het oude en de verkramping loslaat, hoe meer ik ontspan en hoe meer ik zie. Er is geen goed of fout, het zijn ervaringen om bewuster te worden, de weg naar jezelf te vinden.
Dank voor je artikel: het is inderdaad wat je zegt. Hoe wil ik ermee omgaan? Waar voel ik mij prettig bij? Dus dat volg ik.
En ik heb gevraagd om voorbeelden en inspiratie van anderen, hoe zij omgaan met de uitdagingen, hoe zij gezond, vitaal en gelukkig blijven. Om wat balans te krijgen in de mainstream nieuwsberichten die alleen ellende lijken te kunnen verspreiden.
Het is een boeiende tijd 😉
Bedankt Scarlet, dit lees ik op precies het juiste moment.
Vooral het stuk over ‘Niet iedereen past bij jou’.
Ik ben zo gewend dat ik steeds weer iets anders moet proberen als iemand mij keer op keer niet begrijpt, dat het mijn ‘schuld’ is, zelfs als iemand anders niet wil investeren om mij te begrijpen.
Altijd had ik het gevoel dat het aan mij lag, dat ik iets anders moest proberen, dat ik niet mocht/kon ‘opgeven’.
Nu zie ik dat ik ipv steeds nog meer mijn best te doen, ik het soms ook mag loslaten, simpelweg omdat we niet bij elkaar passen..
Het voelt ergens als een opluchting, maar tegelijkertijd ook verdrietig, omdat het dan dus buiten mijn invloed ligt..