Dat je niet altijd stug je zin door kan duwen, dat weten we allemaal. Waar we samen zijn met anderen is het normaal en gezond om met elkaar mee te bewegen. Soms past de een zich iets meer aan dan de ander, maar de volgende keer is dat, als het goed is, weer andersom.
Samen zijn met anderen is eigenlijk een spel van afstemmen, aanpassen en (non-verbaal) overleggen om zo de meest fijne tijd te hebben.
Het probleem ontstaat wanneer je jezelf zoveel aanpast aan anderen en de situatie dat er langdurig te weinig ruimte overblijft voor jezelf.
Je moet dan keer op keer je mening wegslikken en je gevoelens in jezelf opgesloten houden.
Als je dat niet doet, dan is het gedaan met de goede vrede en ontstaan er allerlei problemen,
Je weet dat dit niet werkt, je weet dat dit pijn doet en je teveel energie kost. En toch trap je iedere keer weer in deze valkuil, hoe komt dat?
Waarom je je toch weer te veel aanpast aan anderen
Er kunnen verschillende dingen de oorzaak hiervan zijn. Al die verschillende dingen hebben echter wel een gemeenschappelijke rode draad.
Dat is dat er of een angst is om te verliezen en/of dat een onzekerheid is die je wijsmaakt dat je anders niet goed genoeg bent.
Daardoor weten we ook gelijk wat eigenlijk je aandacht vraagt: zelfliefde.
Een van de eerste dingen die je kunt proberen om dit patroon te helen is meer tijd met jezelf doorbrengen.
Hoe beter je jezelf leert kennen, hoe meer rust er hierin ontstaat. Hoe leuker je jezelf gaat vinden, hoe meer je deze dingen loslaat.
Op zoek naar bevestiging en/of erkenning, gezien willen worden
Er is iets in jou, een deel van jou, wat eraan twijfelt of je wel goed/leuk genoeg bent.
Dat deel heeft al zijn antennes naar buiten gericht om te achterhalen of dit zo is.
Daarbij is dit onzekere deel op zoek naar informatie over wat je kunt doen om nog leuker gevonden te worden.
Als het dan weet wat anderen willen, dan duwt het jouw hele Zijn in dat hokje.
Niet genoeg luisteren naar je eigen kennis/wijsheid en intuïtie
Jij hebt je eigen kennis en wijsheid in je en die is super waardevol.
Het is echter niet vreemd als je ooit ergens geleerd hebt dat je kennis en intuïtie er niet mogen zijn.
Wat jij voelt en wat jouw visie is, kan namelijk best confronterend zijn. Of een situatie lastiger maken.
Daardoor heb je het een ander plekje in je leven gegeven, maar daardoor ben je ook een stukje bij jezelf weggegaan.
Waardoor je systeem (je volledige Zijn) op zoek is naar een nieuwe balans. Die is echter heel lastig te vinden zonder je eigen wijsheid.
Dat zorgt er weer voor dat het naar anderen gaat kijken. Het is namelijk makkelijker om dan naar anderen te luisteren dan het is om te blijven wankelen.
Niet genoeg tijd vrij maken voor dingen waar je echt van geniet en/of van tot rust komt
Hoe gestrester je bent en hoe meer spanning je hebt, hoe lastiger het is om bij jezelf te blijven.
Zeker als bij jezelf blijven inhoudt dat er nog meer spanning in je omgeving en relaties ontstaat. Het maakt niet eens uit of dat gezonde spanning is of spanning is die gewoon weer verdwijnt.
Die spanning kan je systeem namelijk er nu niet bij hebben.
Daardoor gaat het alles doen om te voorkomen dat er nog meer spanning komt. Zelfs als dat betekent dat je jezelf meer wegcijfert.
Wat je echter eigenlijk nodig hebt is tijd om dingen te doen waar je van geniet of van tot rust komt.
Dan verdwijnt die basisspanning namelijk (voor een groot stuk), waardoor dit patroon ook veranderd.
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
Dankjewel om mij er nog is aan doet denken.
Heel erg raak omschreven, het kwam enorm binnen. Dank je wel.
Dankjewel!