Dagelijks komen er waardevolle mensen bij mij in de praktijk die ik graag de volgende vraag stel: : “wat wil jij nou echt?”. Dit hoort een hele makkelijke vraag te zijn, een vraag waardoor je vol enthousiasme gaat praten. Een vraag die je vult met passie, omdat je voelt wat je wilt, weet wat je wilt, ook al is het op dit moment nog geen realiteit.
Ik hoor echter vaak het antwoord: ‘dat weet ik niet’. Eerst dacht ik dat dat kwam omdat deze vraag ook precies iets is waarom mensen bij me komen, dus ik begon het aan mensen buiten mijn praktijk te vragen. Ik vroeg: “wat wil jij nou echt?” aan familieleden, vrienden en kennissen. Ik was nieuwsgierig, maar vond het ook een leuk onderwerp om gezellig over te kletsen tijdens de feestdagen, maar ook heel vaak viel er bij deze mensen een stilte.
Alleen kinderen, die beginnen honderduit te praten over hun grootste fantasieën, dromen en toekomstplannen. Soms beginnen ze over simpele dingen of activiteiten die het komend weekend gepland staan. Ze praten met die passie die zo heerlijk en energiegevend is.
Waarom weet je niet wat je echt wilt?
Het leuke is dat ik door de kinderen er ook achter ben gekomen waarom veel mensen niet weten wat ze willen: de blokkade die we ‘realiteit’ noemen. Al die passie van kinderen, al die plannen, worden vaak als fantasie afgeschreven en er wordt gezegd: “maar eerst moet je school afmaken”. Logisch en in principe is dit geen probleem, zeker voor kinderen niet. Het punt ontstaat echter dat we op school te horen krijgen dat veel van de dingen die we als kind willen bereikbaar niet haalbaar zijn. Er zijn niet genoeg banen als dierenverzorger, er kunnen maar een paar studenten toegelaten worden tot de medische opleidingen en er is maar een minister-president.
“Doe maar iets wat makkelijker is en beter haalbaar is” word ons in woorden of met non-verbale communicatie meegeven. Behalve aan die paar die heel goed kunnen leren, die worden gestimuleerd om alles uit zichzelf te halen. Terwijl ze misschien zelf iets anders gewild hadden.
Thuis vragen we stiekem in kleine dingen of dit wat we meekrijgen op school klopt. Onze ouders hebben deze dingen ook geleerd op school, van familie en van de maatschappij en bevestigen daardoor onbewust wat we hebben meegekregen. De vicieuze cirkel zet zich voort en we gaan voor wat haalbaar is binnen onze wensen, niet voor wat we echt willen.
Uiteindelijk wordt het een gewoonte om voor haalbaar te gaan en niet voor wat we echt willen. Hierdoor raken we uiteindelijk uit het oog wat we echt willen, want we durven het niet meer toe te geven. Het raakt kwijt en we vinden het eng om het op te zoeken en toe te geven wat onze dromen zijn, want grote dromen hebben is raar. Dat hebben we geleerd.
Wat wil jij nou echt?
Geef het toe, ga naar die passie op zoek en ga ervoor. Je zult er gelukkiger door worden en al lijkt het niet haalbaar, het is een energiebron.
En misschien is het grootste geheim nog wel dat alles haalbaar is, als je er maar in kleine stapjes naartoe werkt en de tijd ervoor maakt en neemt. Dit kan al naast je huidige baan in 20 minuten per dag of een ochtend per weekend.
Alles is haalbaar en als je het niet haalt, kom je ergens uit waar je ook heel gelukkig van wordt. Iets wat heel dichtbij je doel lag en misschien achteraf gezien nog wel beter bij je paste.
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
0 Reactie(s)