Hoe laat je een gevoel los dat eigenlijk niet van jou is? Het is niet vreemd dat je deze vraag een beetje gek vindt. Hoe kun je nu iets voelen dat niet van jezelf is?
Als je hooggevoelig bent of gewoon wat gevoeliger bent is dit echter helemaal niet zo vreemd. Al heb je misschien niet eens altijd door wanneer je iets overneemt.
Een van de meest herkenbare situaties waarin we gevoelens overnemen is wanneer je naast iemand zit en je ineens hoofdpijn krijgt. Dat terwijl je zelf eigenlijk nooit echt hoofdpijn hebt.
Na een tijdje vraagt degene die naast je zit of je toevallig een paracetamol hebt. Ze heeft namelijk onwijze hoofdpijn.
Wanneer je aangeeft dat je geen paracetamol hebt en ze vervolgens wegloopt om op zoek te gaan naar een pijnstiller, is je hoofdpijn plotseling volledig weg.
Het is spontaan verdwenen. Net zo spontaan als het opkwam.
Je had die hoofdpijn overgenomen van haar.
Hetzelfde gebeurd met gevoelens en emoties overnemen
Op dezelfde manier kun je ook gevoelens en emoties (voor het gemak gebruik ik nu alleen even het woord gevoelens) overnemen.
Het is zeker niet altijd even makkelijk te herkennen wanneer je dit doet. Om dit te herkennen is het eigenlijk nodig dat je behoorlijk goed kunt werken met je eigen gevoelsleven en jezelf hierin goed kent. Dan valt zo’n overgenomen gevoel namelijk gelijk op.
Daarnaast is vooral de spontaniteit van het gevoel opvallend. Uit het niets en zonder dat je het kunt verklaren voel je ineens dit gevoel. Het voelt ook als iets dat helemaal niet bij je past.
Je kunt het ook checken door aan jezelf in gedachten te vragen of wat je nu voelt van jezelf of van een ander is.
Je eerste reactie (eerste gedachte) is het antwoord van je intuïtie. Die geeft je dus precies aan wat er is.
Als je werkt met engelen getallen, dan kan het zijn dat je ook het getal 2020 tegenkomt als signaal dat je openstaat voor de energie en gevoelens van anderen.
Een gevoel dat niet van jou is loslaten
Maar, hoe kun je zo’n gevoel loslaten als je het eenmaal overgenomen hebt?
Het is misschien fijn om het niet gelijk te moeilijk te maken.
- Even rustig doorademen en bewust tegen jezelf zeggen dat je dit gevoel loslaat kan bijvoorbeeld al heel goed werken.
Zeker als je daarbij voor je ziet hoe het gevoel je buik via je voeten verlaat en naar de aarde stroomt. - Het volgende wat je kunt proberen is even je handen (en je polsen wassen).
Energie kun je namelijk vaak ook heel goed met water ‘wegwassen’. - Wat nog iets krachtiger werkt (maar ook niet te ingewikkeld is), is je voorstellen dat je de energie met je handen kunt pakken en ‘weg kunt plukken’.
Hierbij maak je dus ook echt een ‘plukbeweging’ bij je buik. Alsof er een tissue op je buik geplakt zit die je zachtjes afpakt en op de grond laat vallen.
Als je van edelstenen houdt, dan is onyx hierbij een hele fijne steen om bij te nemen.
Ook de energie van toermalijn kan hierbij een fijne ondersteuning bieden.
Hier is een reden voor
Wat echter ook goed is om te beseffen is dat je niet voor niks gevoelens van anderen overneemt.
Er is een reden voor. Iets in jou is nog niet helemaal in balans, waardoor je (onbewust) openstaat voor de gevoelens en emoties van anderen.
Dit is bijna altijd een onverwerkte emotie. Iets wat je niet wilt voelen, iets waar je over oordeelt of waar je geen zin in hebt.
Die onverwerkte emotie (en het oordeel over jezelf), creëren zwakke plekken in je aura.
Daarbij vormen ze een magneet voor die gevoelens en energieën van anderen. Ze trekken ze dus ook nog eens aan.
Als zielscoach is het mijn missie is om spiritualiteit tastbaar en begrijpelijk te maken door praktische tips en tools aan te reiken, op een aardse maar ook luchtige manier.
Daarom duiken we de ene keer de energetische wereld in en de andere keer de mind in.
Dag Scarlet , ik denk niet dat het bij mij onbewust gebeurt dat ik heel dikwijls de emoties van anderen voel .
Meestal van mensen die enorm veel verdriet hebben ,dan kan ik 2 a 3 dagen zitten huilen en meestal in het begin niet weten waar het van komt . Heel vervelend dikwijls . Ook heel moeilijk onder controle te krijgen. Dit heb al sinds mijn kindertijd.
Dat is heel erg intensief.
Heb je al wel eens rustig kunnen onderzoeken waardoor dit toen ontstaan is?
Al verschillende keren op onderzoek gegaan maar nog niet tot enig resultaat gekomen.
Dat maakt het nog lastiger, want met hoe ik het lees is de kans groot dat daar ergens de ‘reden’ zit.