Waarom je als hsp’er niet altijd bij je familie past

Posted on
Waarom je als hsp'er niet altijd bij je familie past

Waarom je als hsp’er niet altijd bij je familie past. Er zijn ontzettend veel hooggevoelige mensen die moeizame relaties hebben met hun familie. Soms is het alleen moeilijk om jezelf te zijn bij een ouder, maar het kan ook zijn dat je niet goed over weg kunt met je broers of zussen of zelfs met heel het gezin waar je uitkomt.

Hoe kan dit toch? Je probeert alles goed te doen en hebt heel veel van ze gehouden. Je hebt heel lang je best gedaan om gewoon alles goed te houden, waarom mag jij dan niet zijn wie je bent? Dat is namelijk vaak wat er gebeurt: de hsp’er krijgt verschillende verwijten en/of wordt totaal niet gezien hoe hij of zij is. Het lijkt wel alsof je gezin een heel ander persoon ziet dan wie jij bent.

Waarom je als hsp’er niet altijd bij je familie past

De reden dat dit zo loopt is eigenlijk heel erg simpel: we zijn allemaal mensen. We hebben allemaal een rugzak en een (onbewuste) visie de mensen om ons heen en de wereld. Jij dus ook en jou familie dus ook. Door jouw hooggevoeligheid ben je jezelf hier ergens al bewust van en probeer je iedere keer weer open-minded te blijven. Je wilt niet oordelen en geen aannames maken. Je wilt gewoon je familie liefhebben.

Mensen leven vanuit hun eigen waarheid

Jouw familieleden zijn zich hier alleen niet echt bewust van. Ze zien niet dat ze vastlopen in hun eigen overtuigingen of waarheid en dat die misschien helemaal niet klopt. Ze denken gewoon wat ze denken en vinden wat ze vinden.
Jouw openheid functioneert hierin als een soort van confronterende spiegel. Je zegt (onbewust) dingen of neemt een houding aan die hun pijn of tekortkoming reflecteert. Dat is precies wat ze niet kunnen hebben, want dat brengt ze uit de balans die ze nu hebben. Als beschermingsmechanisme projecteren ze wat ze voelen en vinden weer terug op jou. Daardoor ontstaan hele lullige acties naar jou toe.

Ze zien niet wie jij bent

Daarnaast gebeurt er nog iets bijzonders. Doordat je het alleen maar goed wil doen, ben je buigzaam en adaptief. Hier kunnen de meeste mensen niet echt iets mee. Sterker nog: het is verwarrend, want je verandert iedere keer van houding en ook je grenzen veranderen. Mensen zien daardoor niet wie je bent, wat je vindt, wilt en nodig hebt. Daardoor reageren ze niet eens meer echt als jij iets wilt vertellen en vragen ze niet meer hoe het met jou gaat. Dit terwijl ze wel verwachten dat jij voor hun klaarstaat.

Hoe kom je hieruit?

Het allerbelangrijkste is dat jij voor jezelf op gaat komen. Geef je grenzen aan en vertel ongevraagd wat je wilt vertellen. Dat zal best wel wat weerstand opleveren, en helaas zul je misschien familieleden verliezen, maar vaak is dit voor jou meer een opluchting dan iets pijnlijks.

De familieleden die echt bij je passen zullen uiteindelijk veel dichter naar je toe groeien en dat maakt het het allemaal waard.

 

16 Reactie(s)

  1. Wendy says:

    Niet voor mij van toepassing. Maar ik denk dat veel hoogsensitieve mensen hier wel iets met zijn. Een inzicht in hun pad dat ze moeten bewandelen. Ik ben dan ook zeker dat we allemaal een uitleg verdienen waarom het pad dat we bewandelen zo onherbergzaam is en waarom we vaak met uitdagingen geconfronteerd worden die ons geen fluit vooruithelpen. Ik hoop dat dit artikel een houvast geeft aan allen die het n0dig hebben.

  2. Cassandra says:

    Volledig herkenbaar. Ik paste er niet bij, “jij hebt altijd wat bijzonders” en “Jij bent altijd al anders geweest”…………Heeft me heel wat gekost om daar mijn voordeel mee te doen en van negatief naar positief te draaien. Geen contact meer met familie inderdaad, en na al die tijd mis ik dat ook niet meer. Ik ben liever mezelf dan iemands ideaalbeeld.

  3. Thaila Sanders says:

    Ik herken dit zo. Goed artikel deze.
    Ik zit in een situaties die niet t e hebben is. Ik probeerde na 3 jaar weer contact te keggen met broer. Helaas. . Vertelde mijn verhaaln in situatie.
    inderfaad.mijn openheid wordt genoemd als ” rechtvaardigen” . Terwijl het gaat om mijn beleving . En reageerde ook naar hem begripvol.
    Gedrag wat niet getolereerd wordt. Geen empathie naar mij.
    Enkel enorme scheefgroei in contact.
    Verwacht wordt dit ik mij aanpas zoals zij het willen zien..
    Ik weiger om te doen als of. Het uitspreken is een groot probleem ivm de rugzsk die we allemaal hebben .
    Ben oudste van de acht.
    Ik ben ten einde raad en ben hier erg depressief van. Watis nog wijsheid?
    Familie ik ben ze ontgroeid

    1. Nancy says:

      Ik herken mij helemaal in jouw verhaal! Nu ook geen contact met familie en heb er veel pijn van. Kom uit een kleine familie heb alleen een moeder en zus en ik tel totaal niet mee.. word gezien als lastig en ze lijken mij niet te kennen. Heel pijnlijk en ook ik zou willen dat het goed komt maar ik denk niet dat dat nog kan.

  4. Joyce says:

    Ik herken het woord voor woord, maar dan meer met de aangetrouwde familie. Voor mij voelt het erg fijn in dit stukje de bevestiging te vinden.

  5. Weet niet says:

    Zo herkenbaar 59 jaar zo door geploeterd. Als ze me maar lief vinden als we maar geen ruzie krijgen. Want dan weet ik niet hoe ik verder moet. En dan daar is dat moment van verwijdering, nu bijna 2 jaar later ik kan er nog niet me omgaan, heb geprobeerd er over te praten met ze, maar ik maak de muur om mezelf heen steeds dikker. Maar wat blijft het zeer doen allemaal.

    1. Mieke says:

      Ik voel je.
      Ik zit daar is nu precies midden in op mijn 50ste bijna 51e.
      Je hebt het berichtje al een tijd geleden geplaatst en ik vraag me af hoe het nu gaat met de pijn… Wordt het ooit beter?

      1. Mary says:

        Hallo Mieke

        Welke beslissingen je ook gaat nemen, pijn en twijfels zullen er altijd zijn.
        Dat is nu eenmaal wie en wat we zijn als hsp , maar het enige wat ik kan
        Zeggen hoe moeilijk het is probeer zoveel mogelijk voor jezelf te kiezen.

        Alle liefs

  6. Nanette says:

    Heel herkenbaar.
    Ik doe zo mijn best om een mooi en open contact met mijn broer en zus te hebben maar het loopt bijna altijd op een teleurstelling uit.
    Mijn broer en zus plus gezinnen gaan ook samen weg en wij worden nooit meegevraagd, auw dat doet zeer.
    Ik probeer het nu los te laten en geniet van de kleine momenten die goed gaan

  7. Karien says:

    Ik herken alle bovenstaande verhalen,
    Ik heb besloten los te laten,
    Met open vizier kom ik als mezelf
    Ik pas me aan niemand meer aan
    Anders kan ik mezelf niet zijn
    Ik zeg en doe wat ik voel
    Anders kan ik mezelf niet zijn
    Ik bewaar geen lieve vrede meer
    Anders kan ik mezelf niet zijn
    Ik lach en ik dans, en ik huil en kruip weg
    Anders kan ik mezelf niet helen

  8. Elleke says:

    Oeff wat herkenbaar. 60 jaar lang buigen, tegemoetkomen, ruzie uit de weg gaan. Met de komst van een familie-app is het alleen maar erger geworden. Er wordt geklaagd over mijn beginnend dementerende moeder, ik kom alleen met oplossingen en vragen om een beetje mee te veren en begrip, maar kennelijk wordt dat niet geapprecieerd. Ze vinden mijn ideeen belachelijk, te overgevoelig (ik moet niet zeiken) of er wordt totaal niet op gereageerd.
    Ik vraag me werkelijk vaak af OF het wel mijn eigen familie is en zie enorm tegen de dagen op dat mijn moeder deze aardbol gaat verlaten met alles er omheen.
    Blij met dit bericht.

    1. Scarlet says:

      Mag ik je een hele dikke virtuele knuffel geven?
      Zo te lezen geef je zo ontzettend veel, maar leven zij in een andere realiteit.

      1. Elleke says:

        Dankjewel! En toeval of niet, een uur na mijn comment was er wederom dermate commotie op de app waarbij ik als bij een tribunaal ter verantwoording werd geroepen. Zo weinig respect en liefdevol. Het lezen van jouw artikel gaf me eindelijk, na al die jaren, het zetje me te verwijderen van deze toxische app. Eindelijk kon ik ook de juiste woorden vinden, zonder verwijten, en liefdevol, een woord waar hun maag vast en zeker bij om zal draaien, maar zo voel ik het. En ik voelde me gesterkt door wat ik hier allemaal las. Heb aangegeven dat ik er zal zijn, wanneer nodig, maar ik kan me niet langer meer vinden in deze negatieve communicatie. Het lucht enorm op. Het leven is te kort om energie te stoppen in verziekte relaties, waarbij jarenlang alles geprobeerd te hebben, geen toekomst meer heeft. Dankjewel voor deze topic. Ik wens iedereen een hele fijne, liefdevolle decembermaand toe. X

        1. Scarlet says:

          Graag gedaan. 🙂
          Wat ontzettend fijn dat je je er zo van los hebt kunnen maken.
          En ik hoop dat je ook in alle rust kan verwerken wat dit eventueel nu losmaakt.
          Jij ook een hele liefdevolle maand toegewenst. <3

  9. anoniem says:

    Je artikel steunt mijn eigen waarnemingen betreft famile. Het hoe en waarom heb je kort en krachtig beschreven. Een erkenning; mijn gevoel en eigen verworven inzicht kan ik vertrouwen! Het geeft mij rust na uiterst pijnlijke jaren van botsingen omdat ik ‘opstond’. Hartelijk dank Scarlet!

    1. Scarlet says:

      Dat is zo fijn om te horen lief mens.
      Het is je zo gegund dat je allemaal mooie mensen om je heen krijgt die je waarderen. <3

Reactie achterlaten

Your email address will not be published.